Jak sama nazwa wskazuje, jest to leczenie za pomocą stymulowania systemu immunologicznego, zwanego też odpornościowym. Aby pobudzić odpowiedź organizmu na pojawianie się komórek rakowych (które w organizmie są rozpoznawane jako zagrożenie, dlatego z nimi nie walczy), do organizmu podawane są specjalne związki chemiczne je naśladujące, które wzbudzają „zainteresowanie” ciała.
Ten rodzaj terapii stosuje się zarówno w onkologii medycznej, jak i weterynaryjnej.
1. Przeciwciała monoklonalne.
Pierwszy rodzaj immunoterapii to zastosowanie przeciwciał. Sprawdza się wyjątkowo dobrze podczas leczenia nowotworów u ludzi. Ważne jest także to, że metoda przynosi też wyjątkowo obiecujące rezultaty w weterynarii, szczególnie w leczeniu chłoniaka DBCL podczas leczenia skojarzeniowego.
Przeciwciała monoklonalne wiążą się do docelowego antygenu oraz wymuszają ekspresję białka na błonie komórek nowotworowych. W leczeniu chłoniaka folikularnego czy DBCL wykorzystywany jest rituximab jako chimeryczne monoklonalne przeciwciało anty-CD20 w terapii skojarzeniowej z chemioterapią CHOP.
Przy immunoterapii stosuje się także cytokiny, takie jak interferon czy interleukiny. Interleukina -2 (IL-2) sprawdza się w medycynie przy leczeniu przerzutów raka jasnokomórkowego nerki, a także w połączeniu z leczeniem cytostatykami. Interleukina -2 wytwarzana jest w stymulowanych komórkach T i ma miano jednego z głównych regulatorów układu immunologicznego. Dzięki niej stymulowane są liczne cytokiny w tym np. TNF, czy IL 1. Skutkiem takiego działania jest stymulacja komórek B, a dalej zwiększone działanie komórek NK działających cytotoksycznie, czyli mówiąc prościej zwalczających komórki rakowe. Działania te to nie tylko wyniki leczenia u ludzi, ale także obiecująca terapia u psów. U kotów natomiast zaczęto stosować rekombinowaną interleukinę (ONCEPT IL-2) w trakcie leczenia mięsaków poszczepiennych. W przypadku TCC (rak nabłonka przejściowego) oraz guzów komórek tucznych, sprawdza się w leczeniu psów.
To, jak działają przeciwciał monoklonalne, odkrył w 1900 roku Paul Erlich.
2. Onocept.
Jest to szczepionka powstała, aby przeciwdziałać czerniakowi złośliwemu, najczęściej przy skojarzonym leczeniu z radioterapią, lub zabiegiem chirurgicznym. Szczepionka ta składa się z plazmidu ludzkiej tyrozynazy DNA. Według badań działa ona wyłącznie na chorobę mikroskopową, ale niektóre z nich w ogóle nie potwierdzają jej działania.
3. Petbiocell.
Leczenie stosowane obecnie zarówno w medycynie ludzkiej, jak i weterynarii. Przy stosowaniu komórek DC (dendrytycznych). Komórki te, to niezwykła część układu odpornościowego, które wyspecjalizowane są w prezentacji antygen. Aktywują one w tym procesie komórki T. jako że komórki dendrytyczne pochłaniają obce antygeny, pobudzane są komórki T: CD8 (+) i CD4 (+) /
Metoda ta jest w fazie badań w medycynie ludzkiej. Natomiast w weterynarii już teraz daje bardzo obiecujące wyniki podczas leczenia naczyniakomięsaków oraz czerniaków, będąc leczeniem uzupełniającym.
